Czy szczęście psa jest uzależnione od jego wagi?
Wg mnie tak!
Ostatnio zauważyłam tendencję do opinii, mówiącej im grubszy pies tym szczęśliwszy. Wiele filmików i zdjęć w internecie krąży i widać jak te psy wyglądają, sporo wg mnie jest po prostu gruba, zbyt gruba. Hmm przyjrzyjmy się bliżej temu problemowi.
Pies dobrze wyglądający, masywny, z sporą ilością nadprogramowych kilogramów kontra pies szczupły, z dobrze wyczuwalnymi żebrami,umięśniony i który tak na prawdę ma lepszy poziom życia?
Oczywiście co innego jest, że ktoś świadomie daje duże dawki jedzenia, pies ma mało ruchu, a co innego gdy pies jest chory, trafił już taki np. z adopcji. Nie chcę tym postem urazić osoby, które na różny sposób walczą, aby pies schudł. Jednak wiele właścicieli jest zadowolonych z takiego obrotu sprawy, niestety.
Nadwaga ani u psów, ani u ludzi nie jest zdrowa. Pies gruby czy otyły nie ma lekko w życiu.W przyrodzie nie występują grube zwierzęta. Drapieżniki nie dogoniłyby ofiary, a ofiary nie miałyby szans na ucieczkę.
Stawy takiego psa poważnie są obciążone, co może skutkować w dalszym życiu problemami. Ruch nie sprawia takiej frajdy, a do tego osobnik o wiele szybciej się męczy, ma zadyszkę, kładzie się. Bieganie za piłką czy z psimi kolegami nie jest radością. Temu psu jest ciężej niż wysportowanym psim kumplom. Przez otyłość/nadwagę psy spotykają także inne problemy natury zdrowotnej, cały organizm jest poważnie obciążony.
No tak, ale jak się widzi, że pies tak dobrze wygląda to każdy myśli, że ma dobrze. Tak dobrze go karmią, jedzenie ma wyborne i w dużych ilościach, pewnie muszą go bardzo kochać. Nie oszczędzają na nim. Nic bardziej mylnego! Nie sztuka doprowadzić psa do takiego stanu, ważne aby pies miał odpowiednie jedzenie i ruch. Przecież zdrowy pies w sile wieku kocha biegać, szaleć, do tego został stworzony.
Motywacja tego psa też jest na niskim poziomie. Skoro jedzenia ma pod dostatkiem to po co ma na nie zapracować, nie jest to dla niego cenna rzecz. Ba kilka dni głodówki też krzywdy mu nie zrobi. A nakręcanie na zabawkę? też szybko się zniechęci, bo sił braknie. Brykanie na polu czy jakakolwiek inna aktywność jest dla niego dużym wysiłkiem i pies nie podchodzi do tego z takim entuzjazmem
Jednak pies otyły nie jest wymagający, nie domaga się długich spacerów, zabaw z piłką, szaleństw z pobratymcami. Z jasnego powodu, jemu się nie chce. Jakież to wygodne dla wielu ludzi.
Najbardziej mnie boli jak widzę Owczarki Niemieckie, które są za grube. Wiele psów ma problemy z stawami, do tego dokładając nadwagę nie widzę kolorowo przyszłości...
Nie dawno przeczytałam ile ważą szczeniaki ONka/DONka i szczerze powiedziawszy, nie ogarniam tego. Sama odchowałam Gazika, który był dość szczupły na to co zjadał. Wyglądał jak szczypiorek, ale był bardzo ruchliwy, energiczny, chętny do jakiegokolwiek ruchu. A i tak nie był najchudszy. Obecne mój Gandi jako dorosły waży mniej, niż niektóre szczeniaki, tak tej samej rasy.Wzorzec przewiduje dla samców wagę 30-40kg, Gandi, jako górnej granicy wzrostu wg wzorcu (65cm) waży 35kg. Jest psem szczupłym. Soniula wygląda o wiele gorzej, bo wzrost 59-60cm i waży tyle samo co Gandzia. Jednak ona ma ciężką budowę, dlatego też jest na wiecznej diecie i nie dostaje takich ilości jedzenia jak samiec.
Aż mnie korci, żeby napisać o osobach pomagających psom.I różne psy są znajdywane, także rasowe, które mają różne predyspozycje. Nikogo nie dziwi pies typu chart czy owczarek belgijski malinois, który jest bardzo szczupły z widocznymi żebrami i dużym wcięciem w tali. Niestety, pierwsze komentarze osób nie znających się są pt: "jaki biedny pies, zagłodzony, nie dbają o niego". Ileż tego można usłyszeć/przeczytać. Szybkość i wysiłek wymaga takiej budowy. Tym psom się krzywda nie dzieje, to jest ich natura.I nie można stawiać psa o takiej sylwetce na tym samym poziomie, co psa, który faktycznie jest głodzony i zaniedbany. Te psy różnią się mięśniami i ogólną budową.
Mieszkałam na studiach w różnych miastach, więc widziałam różne psy. I nie widzę nic ładnego w tym, że pies idzie, ledwo przebierając łapami, że waży czasami jeszcze raz tyle, co powinien. Nie ma w tym psie nic z radości życia, a spacer to tylko obowiązek na potrzeby fizjologiczne. To przez takie psy, ludzie mają zakrzywione spojrzenie, choćby na moje psy, zwracając uwagę, że Gandi jest za chudy.Nie wyobrażam sobie psa, który po półgodzinnym spacerze ma dość. To jest robienie krzywdy psu.
Sama borykałam się z problemem wagi u moich psów. Kluczem okazało się u Sonii posiłku podzielonego na dwa mniejsze i do tego ruch. Dużo ruchu. Spacery, zabawy ze stadem i ze mną. I teraz jestem zadowolona z jej sylwetki. Ciapek mimo dużej dawki ruchu, nadal był tak jakby zaokrąglony, z powodu alergii przeszliśmy na suchą i zaczął na niej chudnąć. Czyli po prostu dostawał zbyt dużo, zbyt kalorycznego jedzenia.
Oczywiście wszystko zależy od psa, Gandi miał okres w życiu, że wszystko co zjadł to spalił. I zjadał dość spore ilości jedzenia, w sumie to do dzisiaj tak jest. Dostaje dziennie, podzielone na dwa posiłki ok. 1kg. W złych czasach, jak faktycznie ma b. dużo ruchu to je jeszcze więcej. Także nie można sugerować się, ze jak jeden tyle je i jest szczupły to u innego będzie ta sama zależność. Niestety tak nie jest.
Obecnie u nas jest zima i psy po pierwsze są obrośnięte i do tego ciut podtuczone, aby nie marzły zimą. I tak wyglądają, zdjęcia z wczoraj...Ciap testował kolejną karmę, na której przytył, na szczęście już się skończyła i mam nadzieję, że znowu schudnie.
Od wiosny dalej będziemy dążyć, aby psy miały dość szczupłe sylwetki i były dobrze umięśnione.
I na prawdę, nie rozumiem komentarzy ludzi, którzy mają jakieś zażalenia co do wagi moich psów. Straszenia TOZem, że je głodzę. Otóż ma się im bardzo dobrze i nie zmienię mojego zdania, bo komuś coś nie odpowiada ;) Wyznaję zasadę, że zdrowy pies to szczupły pies.
