środa, 3 maja 2017

Seminarium z p. Agnieszką Boczulą

Także byłam, widziałam, zobaczyłam i wyciągnęłam bardzo dużo wiedzy. Ale zacznijmy od początku...

Na szkolenie psów byłam obrażona kilka ostatnich miesięcy, a nawet lat. Po ciągu niepowodzeń, gdzie miałam problem z psem, a szkoleniowcy nie potrafili/nie chcieli mi pomóc. Odpuściłam temat całkowicie, wysiadłam. Ot zaszyłam się w naszym ogrodzie, naszej bezpiecznej przystani, tupnęłam nóżką i postanowiłam nie jeździć na szkolenia.

I tak sobie żyłam z psami... Aż nadszedł styczeń i odszedł Ciapek. I stwierdziłam, że coś muszę zrobić. I tak wpadło mi w oko, że będzie zorganizowane seminarium pod Poznaniem z p. Agnieszką Boczulą. Nazwisko bardzo znane w Owczarkowym towarzystwie, także zanim dobrze podjęłam decyzję to już miałam głosy, że WARTO. No to się zapisałam, a dopiero potem sobie pomyślałam, co zrobiłam. No i pojechałam jako obserwator, uzbroiłam się w zeszyt i długopis i muszę powiedzieć, że to była jedna z najmądrzejszych decyzji.

Poznałam nowe osoby, z którymi można godzinami rozmawiać o psach. W końcu psiarz z psiarzem się dogada. Spotkanie z różnymi psami, które wymagają innej pracy i podejścia, a jednocześnie każdy z nich chciał współpracować z człowiekiem. Taka fajna odmiana, jeśli ktoś siedzi tylko w Owczarkach Niemieckich.

A jeśli chodzi o wiedzę, którą wyciągnęłam to takie podejście do psa, aby każdy zrozumiał ( i pies i człowiek), o co chodzi. Aby też szkolenie było jak najbardziej zbliżone do naturalnego. Wytłumaczenie psu najprostszą drogą, aby wiedział co i jak ma zrobić, a przy tym wytłumaczenie nam, ludziom, skomplikowanego mechanizmu, co tam piesek sobie w główce myśli. I często to bywa tak, że nam się wydaje coś innego, a pies wyraźnie pokazuje, co jest nie tak. Każdy problem był przeanalizowany, znalezienie rozwiązania i przede wszystkim przećwiczenie tego. Czyli po prostu praca, praca i jeszcze raz praca z psem. Na tym to wszystko się opiera. Połączenie teorii z praktyką. I co najważniejsze, aby dobrać metodę do psa, a nie odwrotnie. Niektóre rzeczy wykorzystam i wprowadzę do moich łosi.

Część rzeczy znałam i stosowałam jak Gandi był mały, czyli nakręcanie na zabawkę, samą zabawę czy uczenie prostego chodzenia przy nodze. W każdym razie, cały przekaz był dla mnie jasny, bo podstawy w podejściu do psa znałam. Ale też były dla mnie nowości, których nie znałam i w życiu nie spodziewałabym się, że to jest tak istotne w szkoleniu psów.

Do tego p. Agnieszka jest osobą bardzo otwartą na pomoc innym, doradzi i porozmawia. Bardzo się cieszę, że zdecydowałam się na to semi, bo spędziłam bardzo efektownie ten dzień. Pojechałam z pewnymi dylematami i dostałam bardzo cenne rady. Widziałam też metody szkoleniowe i radość psów, że współpracują z człowiekiem, jaka to jest wielka radość psio-ludzka. I ciągłe szkolenie, polepszanie relacji, kombinowanie, spędzanie wspólnego czasu, który jest podparty na dobrociach, ale w zaawansowanej formie, że aż mi się łezka zakręciła. Także chyba wracam do ćwiczeń. A nie tylko pitu, pitu, żeby coś porobić. Bo i mi tego brakuje, jak szlifowałam posłuszeństwo i psu, który aż się pali, aby coś porobić. Do tego muszę postawić z Gandziochem na socjal. I koniecznie zacząć pracę nad aportem regulaminowym, bo aż wstyd się przyznać, nadal leży on nie ruszony. Wiem, wiem, powinnam to zacząć już dawno, ale brakło mi chęci i motywacji. A teraz muszę się za to wziąć, jak jestem na fali. Złapałam też bakcyla i kusi mnie zapisanie się na jeszcze jakieś fajne semi, których jest coraz więcej. Warto zdobywać wiedzę i być otwartym na nowe rzeczy. Także polecam wszystkim, jeśli ktoś ma możliwości i chęci to naprawdę warto.

Nooo, a moje pieski zostały w domu i intensywnie leżakowały.