poniedziałek, 27 października 2014

Dzień kundelka!

No cóż w moim stadzie są dwa kundelki, czyli Ciapek i Sonia. No to znowu świętujemy, ale mamy dobre serca i do imprezowania zaprosiliśmy tego podrzutka rasowca.

Choć dopiero w niedzielę poszliśmy na mega spacery i tylko tyle.
Smaczki zostawiliśmy sobie na następny dzień.

Najpierw poszli Panowie. Ciapkowi i Gandiemu zaplanowałam spacer przez sąsiednią wieś. Ciap jako poważny Pan Piesieł zachowywał się dobrze, a nawet bardzo. Z wyjątkiem jednego incydentu, ale o tym za chwilę. Ale z Gandzika to wyszedł cały mieszczoch. Otóż na początku wyszedł na drogę KOT. Położył się i patrzył na nas, reakcja G. o coś tam jest, wow. Podchodzimy bliżej, kot się zjeżył to Gandi też. I idzie taki podwójny, na prostych łapach i burczy pod nosem. Po prostu sytuacja groteskowa. Kot zamiast uciec na widok psa, to stoi zdziwiony, pies burczy na kota, a ja nie ogarniam z Ciapkiem co się dzieje. Cóż, idziemy dalej to szanowny kot, wielce obrażony, wszedł na płot i było wielkie WOOOW, Pańcia to był kot! i psy zareagowały, jak... psy. Chciały podejść, ale słowna korekta i wróciły do swojego rytmu. I idziemy dalej. Wyskakuje z jednego z kilku podwórek, pies wielkości Ciapka i z jazgotem. Pięknie! Psy spojrzały na niego, ja rzuciłam hasło uciekamy i kawałek podbiegliśmy, psy miały frajdę, a owy stróż został w tyle. A tu nagle za kolejnym ogrodzeniem wielki pies. I tu Gandziu postawił się, szczeknął, ale też korekta słowna i maszerujemy dalej. I na samym końcu co spotkaliśmy? Kury i gęsi. I tu popłynął jaśnie Pan. Otóż stał jak przysłowiowa d*** na środku drogi z mega zainteresowaniem, kita go góry. Ja mówię idziemy, a ten nic. No to delikatnie pociągnęłam, a on kawałek szedł i paczał się na nie. Gęsi rozkładały pióra i to było takie ciekawe, że jak go zawołałam to szedł kawałek i odwracał się, i tak skakał. Na pewno chciały go dziagnąć w zadek, na pewno.
Jak już myślałam, że się ogarnął to razem z Ciapkiem znaleźli nowe zainteresowanie. Krzaczki, zapaszki i stracili Panowie głowy. I tak rozdziwiali się nad jednym kłębkiem trawy, jak odpuścili to po moich dwóch krokach następny przystanek. I tak ładny kawałek drogi szliśmy, a raczej pełzliśmy. Ja już poirytowana, nawijam psom, że zwariowały, powaliło je itp. tak szedł sobie drogą pewien Pan. Pocieszył mnie, że pewnie jakaś cieczka czy coś. No na cieczkę to nie wyglądało, bo zachowywali się normalnie, a nie tak jak przy suczce. I dalej skaczemy od krzaczka do krzaczka, a owy Pan stał i się z nas śmiał, jeszcze długo go za sobą słyszałam. nawet nie chcę wiedzieć jak wyglądaliśmy, banda ciołków. Ale faktycznie konkretna korekta, do tego konsekwencja i wzięcie ich w obroty i maszerowali pięknie, aż do zejścia na polną drogę i tam już sobie na luzie szli.
I dalej już bez większych atrakcji.





I kolej na Soniulę. Pełna optymizmu po sobocie, wymyśliłam spacerek po osiedlu w dzień. Najpierw szybkie ćwiczenia na ogarnięcie się i maszerujemy. Najpierw na toaletę, przeprawa przez wielkie błoto, co Sonii się podobało. I takie czyste idziemy do ludzi. Choć już od początku widziałam, że jest rozkojarzona. Spotkałyśmy daleką sąsiadkę, która skwitowała nas takimi słowami: "dobra Pani, bo Cię na spacer wzięła."Taaa bo biedny pieseł pewnie raz w roku wychodzi na spacer, cóż... Pytała się czy jest agresywna, bo tu siedzi kot. To powiedziałam, że spokojnie, ona tylko psów i kotów nie lubi, ale jest na smyczy i mam nad nią 100% kontroli. To Pani zdziwiona, że Sonia ludzi nie gryzie. A ostatni hit: "Bo tym wilczurom to się nigdy nie wierzy!" I tak oto poszłyśmy sobie dalej.
Widziałam, że ją krzaczki interesują, ale spokojna była. Ogólnie było dużo szczeków z strony tych obcych psów, które ją rozpraszały. Sonia nie potrafiła się za bardzo skupić nad tym, co od niej chciałam. Niektóre interesowały ją bardziej, drugie mniej. Jeden nas nawet odprowadzał z szczekaniem przez całą długość podwórka. Inne po drugiej stronie ulicy dawały czadu. No ogólnie to ciężkie były warunki, a Sonia ani razu nie dała się sprowokować, ani razu nie zrobiła sceny, nie podniosła warg, nie burczała, nie szczekała. Sama starałam się skupić na sobie, ale wychodziło to marnie. Mimo to jestem zadowolona i mega dumna z niej!








I na koniec, najgorsze... było przestawianie zegarów i musimy przestawić nasz plan dnia. Bo o 17 już jest ciemno, a ja jestem cykor i boję się chodzić po ciemnościach. Taaa z dwoma Owczarami boję się chodzić :D

sobota, 25 października 2014

Soniuuula

Dzisiaj mnie zaskoczyła, jak najbardziej pozytywnie.

Byłam w szkole, potem w łóżku chora leżałam... aż się zmotywowałam wyjść, choć na króciutki, wieczorny spacerek. Najpierw byłam z Ciapkiem, potem z Gandim, a na końcu z Sonią. Bardziej chodzi w tym spacerze, aby wyjść poza podwórko, jakaś psia toaleta, tzn. "nocny patrol", socjal z hałasami. No nic specjalnego.

No i wracamy z Sonią, już na naszej ulicy. Patrzę, a tam sąsiadka jest z swoim psem. Chwilkę pogadałyśmy, jakieś 15minut. Jej suczka za ogrodzeniem, nawet raz szczeknęła na moją. A co robiła Sonia?
Otóż powolutku podchodziła do płota, luźna smycz, ale na komendę wracała do mnie, robiła siad, leżenie,zostawanie. Oczywiście smaczków było dużo. Rozpraszała się, ale faktycznie jak na nią, to jej koncentracja i ogarnięcie było na mega poziomie. Czasem jak sam na sam z nią jestem nie jest tak skupiona jak dzisiaj w takich rozproszeniach. Na dodatek przyszedł kocurek i zaglądał przez płotek. Ciekawość sięgała zanitu, ale zwracała uwagę na mnie. Ba dwa razy powąchała się z Luną i nic. Zero negatywnej reakcji, nawet ogonem machała. No cudeńko. Popadłam w zachwyt nad nią dzisiaj. Wiem, że to raczej jednodniowa sytuacja, więc teraz wywinie jakiś numer roku. Mimo to dla takich chwil warto żyć, warto było z nią pracować, wylać morze łez, zedrzeć gardło i inne rzeczy. Bo taka sytuacja zdarzyła się pierwszy raz na 5,5 jej lat! No to było COŚ.

Bo kiedyś to rzucała się wściekle jak widziała innego psa, pluła smaczkami, jak pies był w zasięgu jej wzroku. Burczenie, szczekanie, zero kontaktu. Jedyne co to się z nią szarpałam, aby jakoś panować nad nią.Ciągle z nią pracowałam, małymi kroczkami było lepiej, ale nadal wiele brakowało, a tu taka miła niespodzianka.
Moja gwiazdeczka





piątek, 24 października 2014

Smycze z pako-dog

Znajoma mnie ostatnio poprosiła o recenzję naszych smyczy z pako-dog. No to już przedstawiamy!

W lipcu kupiłam smycze dla mega stada. Zależało mi na przepinanych, bo one są długie, a w razie w można chwycić za środkowe kółeczko. Właśnie tak najwygodniej mi stosować smycze tego rodzaju. Kolejnym kryterium był kolor, chciałam czarne z kolorowymi wstawkami. Czarne, bo się tak nie brudzą i pasują do wszystkiego, a kolorowe dodatki były dobrane do szelek. Chciałam aby smycze te były szerokie i mocne. Szeroka smycz z konkretnym karabińczykiem to było to. A do tego wszystkiego przerywany odblaskowy pasek to byłby miły efekt. Wisienką na torcie byłaby możliwa niska cena. Mając tak wygórowane wymagania do smyczy marzeń, przejrzałam wiele stron. Zaangażowałam znajomych (Wera ogromne dzięki!), poświęciłyśmy dużo czasu. Ale najważniejsze, znalazłyśmy!

Tak oto przedstawiam smycze pako-dog, które można kupić TU:




Smycze te mają długości: 220cm, 170cm i 130cm. Jest to najdłuższa smycz, jaką udało mi się znaleźć. Nie chciałam sama wybierać długości, bo jak znam życie coś nie pasowałoby mi, a tak zaufałam sklepowi i nie zawiodłam się. Długość jest idealna. Szerokość smyczy to 2,5cm i fakt jest konkretna, tak samo jak kółka i karabińczyki, na dodatek jest gruba, mocowania kółek także są solidne. Mam do tej smyczy 100% zaufania i jest godna polecana do dużych psów.
Jak widać na zdjęciu są 3 kolory, właśnie idealnie dla nas. Czerwona dla Sonii, niebieska dla Gandzi i zielona dla Ciapka. Tak, przesadziłam z rozmiarem dla tego najmniejszego. Ale on nie rozpacza z tego powodu. Z drugiej strony innego wyjścia nie miałam, bo chciałam równe smycze dla nich, na wspólne spacery. No i jakby Ciap wyglądałby z cieńszą, ciut delikatniejszą, z mniejszymi karabińczykami? Nie oszukujmy się, jak nie z tej sfory.
Nie widać tego, ale gdy trzyma się w ręce wszystkie smycze to czerwona i zielona jest bardziej miękka i lepiej w ręce leży. Niebieska przy nich jest twarda, ale nie tnie ręki, gdy pies pociągnie.
Główne założenie zakupu było właśnie, aby akcesoria miały takie same jak pójdą razem. Taką miałam wizję, którą wdrożyłam w życie. I tak oto wygląda całe stado w komplecie.






Odblaskowy pasek także daje radę. Idąc wieczorową porą, gdzie jest bardzo ciemno, odbija światło i dzięki temu kierowca nas widzi. Choć ja mam hopla tym punkcie i im więcej odblasków tym lepiej. Jedyna to te paski odblaskowe nam trochę powychodziły. Nie przeszkadza to w użytkowaniu, nie rzuca się w oczy. Ale po napisaniu do producenta, zostałam poproszona o wysłanie smyczy, które zostały bardzo szybko poprawione i odesłane z powrotem. Nawet tygodnia to nie zajęło, poszło błyskawicznie. Tak samo kontakt rewelacyjny. Oby wszyscy sprzedawcy tak dbali o klientów. Dziękujemy!
O tak to wyglądało:




I najważniejsze... cena. A cena, za takie akcesoria wg mnie jest bardzo dogodna. Jedna smycz kosztuje 31zł, a jest nie do zajechania. Używamy ich 4 miesiąc i nie widać żadnych śladów użytkowania, ciągle wyglądają jak nowe, oczywiście jak są czyste.To był bardzo udany zakup. I Owczary tak się prezentują:








Podsumowując, smycze bardzo polecam. Mają bardzo dużo plusów i jestem z nich zadowolona. Gdybym miała kupować drugi raz to bez wahania wzięłabym te same. Na czas reklamacji musiałam wrócić do starych smyczy i bardzo źle mi się już prowadziło psy. Smycze u nas nie mają lekko, bo psy chodzą po krzakach, w słońcu i deszczu, ciągnięte po ziemi, chwytane w pysk i nic się nie dzieje. Te paski powychodziły koło kółek, więc może przez to, ze czasem tam trzymałam? nie wiem. W każdym razie powód to raczej nie psie normalne użytkowanie, bo najmniej Ciapek szanuje swoją, a w zielonej nic się nie działo. Cóż inne smycze potrafiły mieć jakieś tam dziurki, kolor już nie ten, kółka wygięte, cięły ręce, były wąskie, karabińczyki małe. Także mamy już doświadczenie w tym temacie, dlatego cieszy mnie, że znalazłam dla nas smycze idealne.

ps. Proszę, wybaczcie mi jakoś zdjęć, ale telefonem łatwiej mi się robi zdjęcia na spacerze ;)

poniedziałek, 20 października 2014

Jesienny spacer.

Dokładnie tydzień temu byliśmy na spacerze, ale nie byle jakim. Otóż z Gandim wybrałam się na spacer po moją mamę.
Najpierw poszliśmy zrobić jesienne zdjęcie, na naszych terenach spacerowych.



 Później chodnikiem ku cywilizacji.




Między ludźmi, do parku, poobserwować kaczki i prosto pod zakład pracy. I zong, bo byliśmy trochę przed czasem... Zostaliśmy zaproszeni do środka. Gandzik został wymiziany, podostawał pyszne smaczki, trochę na nie musiał zapracować. Na końcu dostał piłeczkę i był przeszczęśliwy.





Ale główna atrakcja wypadu to był... powrót samochodem. Najpierw ulokował się na siedzeniu, a potem uszami wskazywał azymut na dom.



Ale co dobre szybko się kończy, już planuję jakiś kolejny wypad.

niedziela, 19 października 2014

Wystawa

Byłam wczoraj na wystawie psów rasowych w Poznaniu. Spotkałam się z znajomymi, wymiziałam fantastycznego psa i najważniejsze zrobiłam małe zakupy. Ale to był istny psi ras. Ja jednak się ograniczyłam tylko do paru rzeczy. Obecnie jestem bankrutem i świąt dla psiaków nie będzie. 




Najpierw jedzonko, czyli kupiłam 3 paczki Bosch Fruitees, które moje psy uwielbiają. Jedną paczkę smaczków Planet Pet. I tyle z żarełka.
Druga kategoria to obroże. Ciapek dostał odblaskową na zatrzask, mająca 2cm szerokości. Owczary zieloną, z nitką odblaskową, też na zatrzask, na dodatek z rączką i niecałe 4cm szeroką. No tak, ale obroża jest jedna a Owczary dwa. Obroża ta jest z przeznaczeniem na wieczorne spacery, gdzie chodzimy po osiedlu i czasami czegoś się uczymy. Dlatego takie spacery są zawsze tylko z jednym psem. A Sonia i Gandi mają bardzo zbliżony obwód, więc nie ma problemu.




I trzecia kategoria to zabawki. No jak to psie zakupy, bez zabawek? nie możliwe. No właśnie. Dlatego kupiłam tak polecanego Pullera. Najlepszy jest fakt, że nigdy mnie nie interesował i wcale nie chciałam go kupić. To dlaczego mój wybór był tak spontaniczny? Cena. Zobaczymy jak się będzie sprawować.I na koniec prawdziwa wisienka. Piłka. Bardzo długo na nią chorowałam. Na wystawie tłumaczyłam sobie, że niby nie teraz jest czas na taki zakup, ale jednak na samym końcu wróciłam po nią. Gdybym tego nie zrobiła żałowałabym.







Na koniec chcę tylko dodać, że moje psiaki dostały prezent od Weroniki, takie o to zabawki-piszczałki.

A teraz lecę dalej do wyrka, bo rozchorowałam się i czuję się paskudnie. Miałam taaaaakie plany, a nawet z domu nie wyszłam dzisiaj.

środa, 15 października 2014

Kong Safestix, czyli bezpieczny patyk



Tudzież jak to komu się kojarzy dildo.
Są trzy rozmiary:  S-30cm, M-50cm i L-70cm
A także w trzech kolorach, zielony, niebieski i różowy.
Można go zakupić TU lub TU
My posiadamy niebieski i rozmiar S, bo był teoretycznie dla Ciapulca. Kolor dobrany losowo i udało mi się nie trafić na różowego. Uff.



Cóż jak wspomniałam miał być dla Ciapka, a on go chwyta w pyszczek jak się pomyli. No to zabawkę dostały Owczary. Na początku nie było szału, nie takiego jakiego oczekiwałam. Wystarczyło jednak je trochę ponakręcać i Kong bardzo przypadł im do gustu. Tak Gandziu się rozkręcił, że poszedł na zabawkę, tam gdzie była przed sekundą.. i trafił w rękę. Po bólu stwierdzam, że pokochał nowego kija.

Zabawka ta jest z założenia zastępstwem kija. Wiadomo aportowanie kija i jego obgryzanie nie należy do najbezpieczniejszych, dlatego Safestix jest jego zamiennikiem. Jak już pies się do niego przekona to spełnia swoje zadanie.
Więc zamiast tego:



Jest to:



Kong Safestix jest twardy, pływający, dość elastyczny. Wygląd ma plecionki, po obu końcach zakończonymi kulkami. I te kulki u nas robią największą furorę, bo za nie pies trzyma najczęściej w pysku. Tak samo jak Soniula wzięła się za obgryzanie, to też memłała owe kulki. Jest to tak solidnie zrobione, że nie miałam obaw, że coś może ulecieć. Nadaje się do aportowania, przeciągania, jak i do obgryzania. U nas już trochę przeżył i nadal jest w nienaruszonym stanie. Rozmiar S jak będzie można zobaczyć na zdjęciach i filmiku nadaje się również dla Owczarka. Rzucony leci daleko, a pies nie ma problemów z jego przynoszeniem. Cóż ta zabawka musi mieć w sobie coś, skoro Sonia tak chętnie się nim bawi, ba ona próbowała się nim przeciągać. Cena także jest bardzo fajna, patrząc na jakoś wykonania, bo 29,80 do 43,80 za rozmiar S. Większe rozmiary mają wyższą cenę. Jest to inna zabawka u nas niż dotychczasowe. Przez co pies się także rozwija w tym kierunku, dlatego ja mam tyle zabawek. Czy warto kupić tego Konga? Moim zdaniem jak najbardziej.

Wady patyka? Psy ciężko się go podgryza w biegu. Tak samo ciężko u nas było z początkowym przekonaniem się do tej zabawki. Ciapkowi coś nie pasuje w tej zabawce. Tak samo kolor. Zielony jest ciężko widoczny w trawie, a niebieski jednak w wodzie. A różowego, przez wywoływane skojarzenia, nie chciałabym. Tak samo zabawka pływa, jednak nie wystaje znad wody, więc pies musi sobie najpierw poszukać. Ale te wady są malutkie, bo jednak u nas nie ma taryfy ulgowej, a takie drobne utrudnienia wpływają jedynie na korzyść. Niestety znaleźliśmy kolejną wadę, gdy zabawka jest mokra od śliny czy wody to wyślizguje się z rąk przy przeciąganiu się.



No cóż podsumowując i przechodząc do zdjęć, to jedna uwaga. Gandzia robi chwilami tak durne miny, jakich nie zauważyłam przy innych zabawkach. I trzeba jednak uważać, bo jak pędzi rozpędzony, to drugą końcówką można dostać po nogach, w aparat czy głowę. I tu na szczęście mamy najkrótszą z możliwych długości, dlatego nie ma aż takiego zagrożenia.

Także zapraszamy na kabaret, gdzie główne role przypadły na Sonię i Gandzię.






















 przeciąganie:









i pomyłka Ciapulca


i filmik:



KONIEC robienia siary… :)