Bezpieczne święta

Czyli co robimy, aby święta były udane i bezpieczne dla naszego pupila. Kilka naszych sposobów, aby uniknąć świątecznych kłopotów z psem w roli głównej.


Prezenty, czyli lepiej wcześniej zaplanować i kupić, aby leżały zamknięte w szafie niż... pusto pod choinką, bo kurier nie zdążył przed świętami. Po co się martwic i stresować, lepiej za wczas sobie zaplanować i zrealizować.Lepiej kupić coś, co i nam się podoba i przypasuje psu, bo szybkie zakupy po okolicznych sklepach mogą się nie udać. Np. jakbym chciała kupić zabawkę to byłabym zawiedziona, bo Gandzioch wszystko popsuje.Ciap jest uczulony, a wszelkie przysmaki, które mogę na szybko znaleźć, niestety kończą się drapanką.

Dlatego ja się ciut zgapiłam w tym roku z psimi prezentami, ale kurier zdążył na czas i w piątek była u nas paczusia, a w niej:
- 0,5 kg pasztecików z łososia i 0,5kg pasztecików z królika. Zadziwiające, że to jedyne paszteciki, które Ciapek może jeść. Naszukałam się ich, ale warto, na prawdę warto było.
- 1kg uszów środkowych;
- 1kg suszonej wątroby końskiej;
- 1kg suszonych płuc wołowych.
Także tyle szczęścia, że psy oszalały. Zadziwiające, ale pod choinką nie było ANI jednej zabawki, więc to jest jakby nie było sukces dla mnie, bo jak wiecie (albo i nie), jestem uzależniona od zakupów piłeczek i innych zabawek.



Choinka, to jest chyba największa bolączka świąteczna.
No bo każdy ją chce, a ona tak intryguje zwierzaki. My co roku mamy dużą i żywą, co potem pięknie pachnie. Choć u nas choinka już tańczyła, jak pies z kotem zaczęli w około niej biegać. A także mdlała, bo jakże by inaczej. Dlatego od lat stosujemy metodę przywiązywania choinki do poręczy schodów. Mimo obaw te sznurki są zazwyczaj mało widoczne i dopiero jak się człowiek przyjrzy to je widać. Można też poszukać sznurków pod kolor tła czy zrobić z tego dodatkową ozdobę świąteczną. Cóż, ja co roku mam przywiązaną, a żeby znaleźć na zdjęciach te sznurki to się musiałam naszukać.
 Dodatkowo większość bombek mamy plastikowe i styropianowe. Szklane można na palcach policzyć. Ale czy to ważne? nie, bo nie widać różnicy, a jak spadną to serce nie boli, bo bombka jest cała. Zważając, że odwiedzają nas także małe dzieci, można to nazwać jako podwójne zabezpieczenie.

A jak choinka to i lampki, na które trzeba szalenie uważać. Pierwsza gwiazdka z Ciapkiem, mogła okazać się dla niego ostatnią. Ciapuś jak to wesoły wtedy szczeniak bawił się maskotką, która wpadła pod choinkę. Pobiegł po nią, chwycił zębami i zabawkę i kabelek z lampkami świątecznymi. I w tym momencie jego życie mogło się skończyć. Na szczęście mamy pozakładane odpowiednie bezpieczniki, które uratowały psa. W momencie przegryzienia kabla był huk, błysk i nastąpiła ciemność. Ponieważ od razu wywaliło nam korki w całym domu, psa nie poraziło. To jest bardzo dobry patent dla psiarzy, bo tak samo stałoby się, gdyby pies dobrałby się do innych kabli. Choć napędziło to stracha i nam i psu,Ciapek dostał naukę na wiele lat, bo już nigdy więcej nie zbliżał się do kabli przy choince.
Jak kable to i gniazdka,a do nich są specjalne zatyczki. Bardziej to zabezpieczenie dzieci, aby nie wtykały tam palców, ale może ktoś mieć wybitnie wścibskiego psa, także warto wiedzieć, że takie cuda istnieją.


Jedzenie, które dziwnie samo spada nam z talerza. Lepiej odpuśćmy sobie podawania psu czegokolwiek z stołu. Pies przeżyje i na pewno będzie się cieszyć świętami bez przyprawionej i usmażonej ryby, sałatek, ciasta i całej reszty smakowitych kąsków, wraz z gotowanymi/pieczonymi kośćmi i słodyczami z czekoladą w roli głównej. On tego jeść nie może, więc lepiej tego nie podawać niż spędzić ten świąteczny i miły czas na poszukiwaniu weterynarza.
Nasz Ciapek uwielbia pierogi ruskie, więc jak podaliśmy mu 1 czy 2 to świat się nie zawalił. Ale znamy swojego psa, a i pierogi były dla niego bezpieczne. Ba, jak wyczuł, że w kuchni są gotowane pierogi to tupał łapkami i nie przepuścił nam, aby mu nie dać. Jeden pierożek a tyle szczęścia.

Jak już w temacie psich brzuszków jesteśmy to warto też nadmienić, że czas świąteczny opływa w ciekawych promocjach, dla takich jak my, co podajemy psu surowe.
Niestety nasz zamrażalnik pękał w szwach, gdzie dopiero przed świętami było trochę wolnego miejsca. I co? klops, bo sklep gdzie kupujemy ilości hurtowe dla psów, miał totalne pustki, a po świętach, aż do Nowego Roku jest zamknięty. No i tak się ugotowałam, JA, stary łowca okazji. Na szczęście przedświąteczne promocje mnie uratowały.
W wigilię sklepy były czynne tylko do 14 i do tego przez kolejne 2 dni były zamknięte, więc była duża obniżka cen, aby wszystko sprzedać. I tym sposobem kupiłam taniej całego indyka i królika. Kilka dni przed wigilią udało mi się nakupić serduszek, żołądków i wątróbki po okazyjnych cenach. I hicior, zakupiłam też kilka pstrągów obniżonych o 90% ceny. Święta pełną gębą :D

I na koniec zostawiłam sobie CZAS, czas poświęcony tylko psu. Nie od dziś wiadomo, że okres przedświąteczny jest bardzo gorący. Sprzątanie, gotowanie, a w międzyczasie zakupy świąteczne, ubieranie choinki, czyli roboty bardzo dużo, a czasu mało. Do tego w same święta nie jest lepiej, bo są odwiedziny gości, wielkie obżarstwo i giga leń. A pies zostawiony sam sobie, znudzony pies, z wieloma atrakcjami pod nosem... yyy czy tylko ja już widzę, jak psu święcą się oczka na nowy pomysł, w co się zabawić? Aby jednak pies nic nie wymyślił, co nie jest niezgodne z naszymi planami,warto i nim się zająć. Iść na spacer, pobawić się z nim, poświęcić mu czas i uwagę. A dzięki temu można wyrwać się z gwaru domowego i pobyć trochę w ciszy. Ale też pies będzie zadowolony, jak przy gościach zrobi kilka sztuczek, zapracuje na jedzonko czy poszuka ukrytych smakołyków poutykanych w tajemnych miejscach.

I należy zwrócić uwagę, że w niektórych miejscach już zaczynają strzelać fajerwerkami. NIESTETY, dlatego moim zdaniem już trzeba pomalutku zabezpieczać psa, poprzez ciaśniejsze ubranie obroży czy szelek, aby pies nie zdołał się uwolnić, zacząć podawać tabletki od lekarza weterynarii! a także koniecznie zakup ADRESÓWKI I/LUB OBROŻY Z HAFTEM. Pamiętajmy, że bezpieczeństwo naszego psa jest najważniejsze, aby miło i beztrosko spędzić najpiękniejszy czas z rodziną i przyjaciółmi i przede wszystkim z PSAMI. Bo psy to członkowie naszej rodziny!

Zmiany

Zmiany i nas dopadły.
Czasem tak jest, że niby wszystko gra, ale podświadomie chciałoby się coś zmieniać, coś przerobić, być bardziej utożsamiany z czymś. Od dawna chodziła za mną inna nazwa i może logo, ale to były bardzo odważne rozważania. Aż znalazłam czas, bo cóż, zimą nie siedzę tyle na dworze... to wymyśliłam!

Oto nasze nowe logo:

I tak, zmieniliśmy naszą nazwę.

Dlaczego?
Moje serce od zawsze jest zawładnięte Owczarkami Niemieckimi. Sama na swoje ONki mówię Poczwary czy Łowczarki, także ta nazwa do nas po prostu pasuje. A jak ktoś zapyta, a Ciapek? Ciapek po prostu zachowuje się jak rasowy owczarek, także i jego podciągnęliśmy pod nazwę. Świrnięte stado było fajne... kiedyś, teraz jednak trzeba być ciut poważniejszym. Chyba po prostu dojrzałam do takiej zmiany.

Kolory też są dobrane pod Owczarki, także mamy podpalane logo.

Co się zmieni?
Nic. Dalej to będzie taki sam blog. Będziemy dalej pisać o naszych perypetiach, dzielić się naszą małą wiedzą i doświadczeniem. Dalej będziemy testować. O przepraszam, moje postanowienie noworoczne obejmuje częstsze i lepsze posty, aby jednak były treściwe i ciekawe.

Aby ten post nie był taki pusty to podrzucam 3 zdjęcia z zeszłorocznej zimy

Także witamy w Poczwarowie!

edit. Początkowo nazywaliśmy się Poczwarkowo, ale Poczwary lepiej brzmią :)

Znaleźliśmy psa!

Co roku moją tablicę na fejsie zalewają informacje o zaginionych/znalezionych psa, które uciekły czy zerwały się z smyczy. Dlatego ja bardzo apeluję do wszystkich, aby psy miały obroże z numerem telefonu i to już nie ważne czy będzie on wyhaftowany na obroży jak u nas czy będzie mu zwisać adresatka czy na jaki inny pomysł ktoś wpadnie. Pies musi mieć przy sobie nasze dane, bezwzględnie!

Dzisiaj rano będąc w domu, za oknem zauważyłam 2 psy bez właściciela, co wzbudziło mój niepokój. Jak stałam, tak pobiegłam, zakładając jedynie polar. A tam suczka labradora bez obroży i mały kundel, ale ten miał obrożę, ale bez adresatki. Chwilowe ogarnięcie sytuacji. I pierwsze wnioski. Suczka bardzo głodna, mimo nadwagi, wystraszona, nie wie za bardzo co ma robić. Wręcz gapowata, bo stała na środku drogi i mimo hamujących samochodów i mojego nawoływania, nie chciała z niej zejść. Nawet nie miałam ja ją ściągnąć, bo nie było za co chwycić. Ale też bardzo łagodna i pro ludzka. I miała początek CIECZKI! A owy kundelek miał jakąś chorobę oczu i biegał za nią zwabiony zapachem. Suczka mu się odgryzała,a ten chciał wykorzystać każdy moment. No wesoło było.

Także po odganianiu samca, powolutku przemieszczałam się z tą suczką w stronę mojego domu. Po męczącej trasie, gdzie popychałam, podnosiłam ciut przednie łapy itp, bo suczka była łagodna i na to pozwalała, kawaler zrezygnował i zwiał w drugim kierunku. Trudno.

Założyłam znajdzie starą obrożę, która należała do Soni, dałam jej garść karmy i miskę z wodą. Porozkładałam koce w werandzie i tam zrobiłam jej mały obóz. Nie wzięłam jej do domu, bo Ciap od razu wyczuł cieczkę i już mu zaczęło odbijać.

Co jakiś czas do niej zaglądałam, podrzucając jakiegoś smaka. Aż zaczęła szczekać, bo coś widziała przez okno. Ja patrzę, a tam nasz zagubiony kawaler. No to smycz w łapę i lecę po niego. No i jak ten pies zobaczył, że idę po niego i mam SMYCZ to uciekł mi, gnał aż się kurzyło za nim. I więcej psiaka nie widziałam.

Z tą naszą znajdka chodziłam po okolicy, ale nikt psa nie poznał a i ona nie wykazała jakiegoś zainteresowania znajomymi okolicami. Porobiłam jej zdjęcia i porozgłaszałam na facebook'u, łącznie z prośbą o udostępnianie. Napisałam nawet do gazety, żeby opublikowali na swoim FanPage informację, że znalazłam suczkę. Im większe grono odbiorców, tym większa szansa, że ktoś psa rozpozna. Podzwoniłam na różne telefony alarmowe, a na końcu do schroniska, które po nią przyjechało.

Okazało się, że pies chipa nie miał, tatuażu też niestety nie. Pomogłam psiaka zapakować do klatki,a potem do samochodu i pojechała do schroniska. Ale nadal starałam się rozgłaszać wieści. Kilka godzin później dostałam wiadomość, że właściciel się odnalazł i pies wrócił do niego cały i zdrowy.

Nie mogła zostać u mnie i czekać na właściciela, ponieważ miała cieczkę. Ciap świrował i nie chciałam, aby musiał się tak biedak męczyć. Choć była przyjazna do psów, to do romantycznych amantów wyskakiwała z zębami.

Zostałam bardzo miło zaskoczona odzewem na mój apel. Udostępniono post wiele razy, również gazeta lokalna się zaangażowała. Schronisko przyjechało w ciągu 15 minut, a pies tego samego dnia wrócił do domu.

O tą pannicę było takie zamieszanie TUTAJ

Gdyby tylko ten pies miał numer do właścicieli to o wiele szybciej trafiłby do domu, a nawet u mnie mógłby przeczekać te kilka godzin. Bo wtedy miałabym pewność, że go odbiorą i Ciap przetrwałby. Co innego, gdy to była niewiadoma, kiedy informacja dotrze to właścicieli, a na noc nie chciałabym ją zostawiać.
Ale wszystko szczęśliwie się zakończyło i nie chcę wiedzieć, co mogłyby się z nią stać, gdybym nie zareagowała. Także fajnie zaczęliśmy ten piękny 2017 rok :)

I przy okazji życzę Wam samych dobroci w Nowym Roku!