Oczko wodne

Oczko wodne, miało być naszym zbawieniem w gorące dni, a stało się… No właśnie, czym ono jest dla nas teraz?

Jak płot na ogrodzie nie był zrobiony to psy mogły tylko wchodzić do wody na lince. I wtedy woda to była istna katorga dla nich. Nawet w mega upały nie chciały wejść… Ale jak płot i brama zostały zrobione, to psy bez żadnego zachęcenia, z olbrzymią ciekawością tam zaglądały. Ciapuś elegancik tylko pazurki moczył, jak wody chciał się napić. Gandzik miał bardzo złe wspomnienia i trzymał się z daleka. A w Soniuli obudziło się ukrywane drugie oblicze, psa wodnego. I tak przez długi czas, gdy spuściłam ją z oka to siedziała w wodzie. Podczas jednego wyjścia na ogród wchodziła tam kilka razy, korzystała z każdej okazji. Na początku moczyła łapki, potem wody przybyło i już nie raz i nie dwa zamoczyła brzuch. Potrafiła się w wodzie położyć i była pełna szczęścia. Wrzucałam jej tam z czasem nawet ulubione zabawki, aby była pewniejsza i wchodziła w środek oczka. Ja oczywiście byłam zachwycona i bardzo nagradzałam psa. I temu wszystkiemu przypatrywał się Gandi. I tak jak na początku tylko przednie łapki moczył, a tylne były jak najdalej na suchym lądzie. Z czasem i jemu zaczęłam wrzucać tam zabawki, wyciągał je, ale bez większego entuzjazmu. I tak bez żadnego przymusu, bez spieszenia się i wyłapywania inwencji psa. Dziś jesteśmy na etapie, że Gandi sam mnie zachęca abym wrzucała mu zabawki do wody. I może dziwnie to zabrzmi, ale sprawia to psu przyjemność, mi jeszcze większą. Akcja z początku tygodnia stał nad brzegiem oczka, piłka leżała mu pod nogami, a on patrzył na nią, na mnie i na wodę. Wyjścia innego nie było, jak wziąć ją i wrzucić do wody. I pysk pełen satysfakcji. Akcja z przedwczoraj, Gandi dostał twardą, małą piłkę, niepływającą. I sam wrzucił do wody, po czym musiał nurkować za nią, bo poszła na dno. Ahh jakie wielkie było jego zdziwienie, ale dał radę. Soniula obecnie nie wchodzi sama z siebie tak często, pewnie zbyt chłodno dla niej się zrobiło, jednak 3 dni temu buszowała tam w poszukiwaniu zabawki.

Jeszcze jedno, na co chciałam zwrócić uwagę. Soniula jak miała szukać zabawki w wodzie, to jeśli szybko nie znalazła to się zniechęcała i rezygnowała. Gandzik prędzej padłby niż zostawił ją.

Ta sytuacja także ukazuje jak psy od siebie się uczą. Soniula pokochała wodę, była za to sowicie nagradzana. Tym bardziej jej się to podobało, a Gandzia podchwycił pomysł.

Ciapek z racji, że nie miałam zamiaru go kąpać, nie jest uczony wchodzenia do wody, ale w przyszłym sezonie mu nie popuszczę i jego zabawka też tam wyląduje.

Jedyne czego mi żal, że tak późno psy przekonały się do wody, jednak teraz one same z siebie nadrabiają ten stracony czas. Jak długo będę pozwalać im na wchodzenie do wody? aż same nie będą mieć na to ochoty, z powodu zimna. Już teraz widzę, że jak było zimno i weszły to później szukały sobie innego zajęcia, także instynkt samozachowawczy działa u nich.

I ogromnie wielbię Owczarki Niemieckie. Gandi przez pewne osoby miał bardzo dużo rezerwę do oczka, później zamieniło się to w traumę i nie chciał się nawet zbliżyć do niego. Ni prośbą, ni groźbą. Ale najważniejsze to dać psu czas, dobrze motywować i sowicie nagradzać. Choć najwięcej tu pewnie zrobiła Sonia. 

Pańciaaa, mogę?

błotne spa

 taka potem była czysta...

brudna...

...i mokra

Jestę brudasę

Dobra, już się wstydzę tego

myję się już, myję

Pańcia, do woooooody!

Tak łowi zabawki, której nie widzi

Mokry i uhehłany pychol

 

 

Oczywiście pełna miska z wodą stoi niedaleko, ale widać, która woda błotna lepiej smakuje.